-
1 wciele|nie
Ⅰ sv ⇒ wcielić Ⅱ n 1. (przybrana postać) incarnation, personification- najnowsze wcielenie filozofii the latest incarnation of philosophy- jego nowe, poważne wcielenie his new, serious persona2. (uosobienie) embodiment (czegoś of sth); personification (czegoś of sth); paragon- wcielenie cnót a paragon of virtue- ona jest wcieleniem dobroci she’s kindness personified3. (w metafizyce) incarnation (kogoś of sb)- monarcha uważany za wcielenie bóstwa a monarch regarded as a god incarnate- może w następnym wcieleniu!żart. maybe in my next life!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wciele|nie
См. также в других словарях:
wcielenie — n I 1. rzecz. od wcielić ∆ wojsk. Karta wcielenia «nakaz stawienia się w jednostce wojskowej osoby powołanej do odbycia czynnej służby wojskowej i zaliczenie tej osoby do stanu żołnierzy danej jednostki» 2. lm D. wcielenieeń «uosobienie,… … Słownik języka polskiego
ucieleśnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. ucieleśnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ucieleśnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. ucieleśnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} urzeczywistnienie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
